دست دعایی که گم شد

طرح اولیه کار را فرستادم آن هم درست راس ساعت چهاری که وعده کرده بودم و حالا باید منتظر بنشینم ببینم که تایید میشود یا نه، امشب را به خودم استراحت داده ام تا فردا فاز ترجمه و مابقی کارها را پی بگیرم. صبح ها را با جان کندن از خواب بلند میشوم و شب ها تا دیر وقت بیدارم و این همه خلاف آن چیزیست که چندین ماه برایش زحمت کشیدم تا به روتین ثابت برسم. وا داده ام و مانده ام برای بیرون رفت از اوضاع باید چه کنم، امروز دمادم غروب خیلی اتفاقی یاد عنایت ده سال پیش آقا امام جواد بر زندگیم افتادم و دلم برای خودی که تا توی هر گردنه کم مآورد دست به دامن خوبان بود تنگ شد... با خود این روزها غریبه ام غریبه.

پ.ن. بیا و یک شب مرا به خواب پروانه ها ببر.