از این روزها

از آخرین باری که نوشتم خیلی خیلی میگذرد و این یعنی دلم نخواسته بالای پایین این روزها یادم بماند. هر چندحافظه ی قوی دارم، در واقع باید بگویم حافظه ی خیلی خیلی قوی دارم، یاداوری جزییات هر حادثه تلخ و شیرین تا یک جایی خوب است، بیشتر که بشود میشود مایه ی عذاب و من این روزها در این عذاب لعنتی غوطه ورم ...

چند روزیست به هر جان کندی که شده خودم را مجاب کرده ام بنشینم سر کار...از این رخوت رخنه کرده در تار و پود لحظه هایم بیزارم.

حسین درخشان  قطعه و ساعت خروج شادمان خدابیامرز را از غسالخانه استوری کرده بود و من با دیدنش خشکم زد،امدم برایش بنویسم، نتوانستم... مرگ چقدر چند قدمی هر کداممان است...

تمام خودم را باید برگردانم ...